-
t Heerlijk avondje
De donkerste maand, volgepropt met feestdagen, komt er weer aan. Niet iedereen ziet daar naar uit. Als je er erg tegenop ziet, dan kun je de feestdagen met verplichte ‘gezelligheid’ proberen te ontvluchten. Maar als je partner lijdt aan dementie of als je je oude moeder niet meer alleen durft achter te laten… Hoe kom je dan de feestdagen door, te beginnen met Sinterklaas?
Ik kan in gedachten moeiteloos terug naar ’t heerlijk avondje van mijn jeugd. En u? Mijn hart klopte vol verwachting, net zoals in het lied. We mochten onze schoen neerzetten bij de kolenkachel, waar een echte schoorsteen aan vast zat waar Piet in kroop om onze cadeautjes te brengen. En als we ’s ochtends van twee hoog naar beneden renden, dan zat daar precies in wat je aan de Sint had gevraagd. De Goed Heiligman wist niet alleen of je lief was geweest, maar hij las ook heel goed je verlanglijst en vervulde je liefste wens. Een boek dus! Nou, voor mij dan.
Was het leven nog maar weer eens even zo simpel: je liefste wens vervuld krijgen... Maar misschien kan dat wel, als wij onze wensen maar niet te groots formuleren? En een ‘heilig’ mens goed naar je luistert? Want dat is volgens mij de kunst: goed luisteren en goed kijken en de wensen van de ander niet verwarren met je eigen wensen… Je eigen maatstaven even parkeren.
Neem nu die meneer die nog altijd graag zijn krantje leest bij zijn kopje koffie met een speculaasje. Het doet er helemaal niet toe dat hij die krant op zijn kop houdt. Het is een plezierig ritueel. Een wens die je gemakkelijk kunt vervullen. En nee, nou even niet zeggen: ‘Maar u houdt de krant op zijn kop!’
Of die dame (want dat was ze) die het gelukkigst is en helemaal tot rust komt aan haar eigen tafeltje met een stapel literaire boeken waar je U tegen zegt. Of zij ze echt leest? Of dat haar ogen alleen nog maar over de pagina’s glijden? Begrijpen, dat is misschien een heimelijke wens van ons… Maar als deze dame nu zo geniet?
Maar mogen we dan helemaal niet meer proberen deze mensen met dementie bij de realiteit, onze realiteit te betrekken? Jawel, maar dan moet het eenvoudig zijn, zonder kinderachtig te worden. Als zelf lezen niet meer gaat, dan kun je best voorlezen. Maar niet een stukje voor kinderen over een goudvis met de mazelen… Ouderen met dementie kunnen geweldig veel plezier beleven aan het gedicht van Tante Mathilde (die niet in de Sint geloven wilde) van Annie M.G. Schmidt. Of dat verhaal van Simon Carmiggelt… Nee, ik verklap niets. Een herkenbaar Sinterklaas verhaal voor volwassenen!
Voorlezen kan rust geven en gezelligheid brengen. Luisteren stelt geen hoge eisen aan mensen met dementie. Mits wij maar niet willen dat zij alles begrijpen, laat staan onthouden. Gelukkig zijn er tegenwoordig ook (voorlees)boeken voor mensen met dementie. Met illustraties, met tips om in gesprek te gaan, met suggesties voor activiteiten. Eenvoudig, maar niet kinderachtig.
En dan simpelweg om tafel, lekker luisteren, genieten van een kopje koffie met kruidnoten en praten over vroeger. Zo kan die wens om een heerlijk avondje te hebben best vervuld worden!
Desirée van Keulen
(verhalenverteller, spelontwerpster, schrijfster)
Reacties (0)
Geen reacties gevonden.
