Gelukkig nieuwjaar?

Onze decembermaand zit volgepropt met gezellige feesten: waarschijnlijk om ons zo te weer te stellen tegen het donker en de kou. Sinterklaas, Kerst, Oud- en Nieuw… Het ‘moet’ aldoor maar gezellig zijn en we rennen ons rot. Lekker eten en drinken, cadeautjes, het huis versieren, een nieuwe jurk, visites, familietradities en bendes afwas. Maar wat als… je al die feesten door moet zien te komen met een ernstig zieke partner die niets meer kan regelen? Je moet alles alleen doen en vaak de ander ook nog motiveren, alles drie keer zeggen, uitleggen. Hoe feestelijk is dat dan nog? 

Hopen maar dat er kinderen zijn die bijspringen. Hopen dat je er in slaagt het met iets kleins ook gezellig te maken. Hopen dat het snel voorbij is en we weer gewoon kunnen doen? 

Oud…

Terug kijken op het oude jaar: dat kan verdrietig maken. Want wat heeft u allemaal in moeten leveren?
Soms kan een warm muziekje helpen, een warm gemaakte oliebol, en simpel spelletje om die lange avond door te komen. Soms kan het helpen om te schuilen bij een warme herinnering. Zo hoop ik zelf dat ik deze altijd blijf onthouden of… dat later iemand mij vertelt dat ik dit heb meegemaakt:
 
“Ik slaap op zolder, onder drie dikke dekens…
 
Als ik mijn ogen open, dan zie en hoor ik het gelijk…’t Dringt nog niet helemaal tot mij door. Met nog dichte gordijnen, zie ik toch dat ’t licht in mijn slaapkamertje anders is. Buiten klinkt ’t geblaf van een hond… anders.
‘Sneeuw’, juicht ’t in mijn hoofd. Ik spring uit bed, ruk de gordijnen open, en ja, de wereld is wit. ’t Park aan de overkant is omgetoverd in een wit paradijs.
 
Nu denk ik, wat zullen ze gezegd hebben tegen elkaar, mijn ouders? ‘Ga jij of ga ik?’ Mijn arme, want in de tropen opgegroeide, vader vermant zich. Sneeuw is voor hem, precies: ‘gladde narigheid’. Oh, hij houdt heus wel van sneeuw hoor, op een kiekje… Maar hij is ook vader.
 
Wij zijn het eerst in ’t park.  Onze voetstappen zijn de eerste. Twee grote voeten naast twee kleine betreden, na een kleine aarzeling, de ongerepte sneeuw.
 
En daarachter het spoor van de slee…” 

… en Nieuw

En hoe gaat u om met het nieuwe jaar? Kun je nog verwachtingsvol vooruit kijken? Of is het wijzer bij de dag te leven? Een mantelzorger leeft vaak voor twee: denken namens jezelf en namens je partner, namens je vader of moeder die het niet meer alleen redt… Wie zorgt er voor de mantelzorger?
 
Kun je nog wel tegen elkaar zeggen: ‘Gelukkig Nieuwjaar!’ ? Aan de ene kant denk ik: ja, want je kunt toch iemand gewoon een gelukkig Nieuwjaar wensen? Met die wens is toch niets mis? Anderzijds… misschien niet. Want hoeveel geluk valt er te verwachten in zo’n moeilijke situatie, waarin je weet dat de ander alleen maar verder achteruit zal gaan?
 
Zelf wens ik in zo’n situatie die ander altijd: ‘Een zo goed mogelijk Nieuwjaar’ of ‘Nog veel fijne momenten!’
En daarom voor u, als lezer:
 
Een zo goed mogelijk nieuw jaar, met zoveel mogelijk fijne momenten!
 
Desirée van Keulen
Ambassadrice van Het Verhalenrijk