-
Hoe kan je iemand ondersteunen bij de juiste boodschappen doen? Tips van ervaringsdeskundigen.

Hoe kan je iemand helpen met de juiste boodschappen doen?
Hoe kan je mensen met dementie ondersteunen bij het doen van de juiste boodschappen? Zodat zij bijvoorbeeld niet alsmaar voedingsmiddelen kopen die al in huis zijn, of vergeten te kopen wat juist wél nodig is. En hoe kunnen we hen helpen om de ijskast en voorraad op orde te houden? Deze vraag hebben wij aan ervaringsexperts voorgelegd. Hieronder een overzicht van de tips die zij gaven.
Hoe voorkom je angst voor regieverlies? - Joke Born (Psychosomatisch Fysiotherapeut)

Ook adviezen van de trajectbegeleider wil ze niet aannemen. Ik denk dat dit voortkomt uit angst om de controle uit handen te moeten maar het maakt het wel lastiger... Dus als jullie tips hebben ...
Betrek en informeer winkeliers - Henri Snel (Onderzoeker Alzheimer en Architect)

Mijn moeder kocht soms 5 halfjes brood per dag, de plaatselijke bakker heeft er nooit iets van gezegd, terwijl ze al jaren alleenstaand was. Het kan onwetendheid zijn, ongeïnteresseerdheid of een andere reden. Het blijft evenwel een lastige situatie. Met alle kennis die ik nu heb zou ik het anders doen. Goed informeren over de situatie kan veel problemen en frustraties voorkomen.
Maak samen met de thuiszorg een boodschappenlijst - Mirande Mateboer (Praktijkmanager Huisartsenzorg)

Zoek eerst uit wat er nu mis en goed gaat - Sonja Kluin (Ergotherapeut)

Stuur "onzichtbaar" bij - Ingrid Kenis (Maatschappelijk werkende en verpleegkundige)

Zolang mogelijk zelf doen met begeleiding - Annet Mos (ZZP'er Hoofd Hart Handen)

Het hangt er vanaf in welk stadium iemand met dementie is. Zo lang mogelijk zelf doen met begeleiding maakt dat de persoon in kwestie het niet zo snel verleert. Zo kun je samen een boodschappenlijst maken, bijv. de persoon in kwestie vragen of er nog ... nodig is. Zo geef je hem/haar het gevoel ook zelf de regie te hebben. (Ik controleer vaak wel even of het ook klopt.)
Zo eet één cliënt bij mij wel 5 bananen per dag als die op de fruitschaal liggen. Ik leg er nu 2 op de fruitschaal en de rest ligt in het koelvak van de koelkast. Flessen wijn stickeren er met de dagen erop, want Dhr. weet niet meer hoeveel hij drinkt, enz. Het vraagt gewoon veel creativiteit en inlevingsvermogen van de mensen om hem heen. Ik heb ook veel gehad aan de cursus van Ruud Dirkse, (Op)nieuw geleerd, oud gedaan. Hij heeft ook boeken geschreven. Ook heel geschikt voor mantelzorgers.
Samenwerking tussen zorg, huishouding en sociaal netwerk - Gudy van Veen (Individueel begeleidster dementie)

Wie kan helpen? Een partner, familielid, buur of vrijwilliger. Is er geen oplossing te vinden? In veel steden/ dorpen is er wel een buurtsuper die aan huis bezorgt op basis van automatische incasso. Albert Hein is vaak niet de oplossing, omdat zij via internet werken en veel ouderen daar nog niet mee om kunnen gaan.
Een standaard boodschappenlijst maken bied vaak uitkomst. Die kan bijv ook aan de binnenkant van een keukenkastje. Soms zijn er situaties waarbij de professional de enige oplossing is en soms met hulp van een bewindvoerder. Dat heeft tijd nodig, maar biedt wel mogelijkheden. De samenwerking van zorg, huishouding en afstemming met het sociale netwerk van de cliënt kan heel waardevol zijn bij risico’s rondom voeding.
Breng structuur in voorraadkastjes en ijskast - Marjan van Dorp (Casemanager dementie)

Het leervermogen is dan nog voldoende aanwezig om om te gaan met bijvoorbeeld pictogrammen. Handelen als dingen niet meer goed gaan is dan lastig. Mijn ervaring is dat mensen niet willen veranderen in hun keuken bijvoorbeeld. Ik pleit voor meer aandacht voor het belang hiervan vroeg in de dementie bijvoorbeeld vanuit het ziekenhuis na diagnosestelling. Schakel eventueel een gespecialiseerde ergotherapeut in.
Bij vroege diagnosestelling zijn er vaak mogelijkheden om de diagnose te verwerken en dan zelf het heft in handen te nemen door actief de woning en weekstructuur `dementievriendelijk` te maken.
Structuur in dagritme kan ook helpen. Als iemand zich aanleert om iedere dag naar de bakker te lopen voor een halfje brood voorkom je mogelijk problemen en ben je meteen lekker in beweging. Alles afhankelijk van nog aanwezig leervermogen en daar zitten grenzen aan. En als er hulp nodig is altijd proberen het samen te doen.
Een menu samenstellen per week kan ondersteunend zijn, maar alleen als het samen met de mens met dementie gaat. Ik denk per situatie bekijken waar iemand het meeste behoefte aan heeft en wat haalbaar is. De algemene stelregel: "zorg voor veiligheid en structuur" moet het uitgangspunt zijn.
Interessant zou zijn om te kijken of de supermarkten nog dementievriendelijker kunnen worden maar dat is een andere discussie. Ik denk dat er veel te winnen valt als personeel van winkels meer kennis van het ziektebeeld hebben en ook communicatietips in acht nemen. Dat vraagt wat, maar levert veel op denk ik.
Misschien via voorlichtingsprogramma`s van winkeliersverenigingen (gefinancierd door WMO op weg naar dementievriendelijke gemeente??) Dit geldt overigens niet alleen voor winkeliers maar bijvoorbeeld ook voor verenigingen. Hoe meer begrip bij burgers hoe beter!
Pas hulpmiddelen uit 'ROB' toe - Marga van der Horst (Communicatiespecialist dementie)

Wat belangrijk is dat de winkels en gemeenten dementievriendelijk worden.
Ik hoorde laatst van een speciale "geduldkassa" zoals de kassa voor slechts enkele boodschappen. Dat idee bracht een toeschouwer in na afloop van mijn voorstellingen met het thema " dementievriendelijke gemeente". Wat een topperidee.
Ook denk ik dat mensen geschoold zouden kunnen worden in het ziektebeeld en het gedrag, opdat ze beter begrijpen wat iemand doormaakt.
Het stellen van de vraag is de eerste stap! - Karen Poot (Partner OMC Vitaliteit Centra)

Naast de tip om bijvoorbeeld met pictogrammen te ondersteunen, wil ik meegeven dat gespecialiseerde logopedisten bij uitstek in staat zijn visueel te ondersteunen, naast ergotherapeuten.
Schakel ergotherapeut in die edomah geschoold is - Marieke van Bennekom (Ergotherapeut)

Haar strategie was om de kasten langs te lopen en te kijken wat er niet meer was. Maar dat wist zij niet meer door de dementie. Wat wel werkte was op elke plank in de kast een briefje met wat daar hoort te staan. Hierdoor kon mevrouw vergelijken of die plek gevuld was of niet. Zij kan nog wel lezen en schrijven.
De kassières kenden haar inmiddels en als zij geld tekort kwam werd het opgeschreven. Wekelijks kwam de dochter langs om de resterende boodschappen te betalen. Het werkte, zowel mevrouw als de dochter waren er blij mee. Zij had geen hulp nodig. De dochter werd niet onnodig belast.