Sint gaat digitaal

Sint zit bij het knapperende haardvuur in zijn luie leunstoel. Zijn persoonlijke assistent, Piet-Precies, zit bij hem. 
Sint staart bezorgd  in de vlammen en zucht.
“Wat is er, Sint?”
“Snap je dat niet? Door corona kan ik niet zelf op bezoek in Nederland om mijn verjaardag te vieren.”
“Maar Sint, we kunnen van alles digitaal?”
“Digitaal is niet hetzelfde, Piet!”
“Nee, maar het kan wel vanuit uw vertrouwde huis met vertrouwde mensen om u heen. Ik heb pas geleerd dat veel ouderen dat fijn vinden!”
“Wil je wel geloven, Piet, dat ik er wakker van lig?”
“Oh, maar daar weet ik wel wat op,” antwoordt Piet enthousiast.
“Jij komt een slaapliedje voor me zingen?” Sint neuriet: ‘Slaap kindje, slaap’. “Dat zingen ouders voor hun jonge kinderen in Nederland. Of ze lezen een verhaal voor.”
“Nou, Sint, ik hoorde van Digi-Piet dat er een kussen is dat je in slaap kan zingen! Ik roep hem even.”
“Is dat niet duur, Piet?”
“Boekhoud-Piet kan vast wel een aanbieding vinden!” Sint bromt: “Vooruit, als het helpt te ontspannen...”
Digi-Piet komt binnen. Hij ploft neer op een stoel bij de open haard.
“Maar mijn beste Pieten, niet alles kan digitaal, neem de kinderen die liedjes voor me zingen... Dat zal ik zo missen.”
“Dan vragen we de kinderen of ze een van uw lievelingsliedjes zingen en opnemen. U kunt ze beluisteren via You Tube. Dan is het net of ze hier op visite zijn!”
“Digi-Piet, zoiets zou ik heerlijk vinden!”
Opeens ziet Sint hoe onderuit gezakt zijn Pieten bij hem zitten. 
“En dan nog iets. Hoe fit zijn jullie eigenlijk, nu alle sportscholen dicht zijn? Trainen kan toch niet digitaal?”
Digi-Piet haalt pakt zijn smartphone uit en zoekt op internet.
“Hé, dat is interessant én leuk. En ook iets voor u, Sint. Een stok die licht geeft, muziek maakt en oefeningen opgeeft! Mag ik er eentje voor ons en eentje voor u bestellen?” 
“Digi-Piet, je bent een bovenste beste. Ik trakteer jullie ter ere van mijn verjaardag op zo’n toverstaf. Dan leen ik die van jullie wel. En hoe zit het met jullie fijne motoriek? Dat is belangrijk voor het inpakken, het strooien van pepernoten... Is daar ook iets voor?”
“Mijn vingers zijn niet stram. Ik zoek van alles op het internet op, ik bel, ik app. Maar ik hoorde Knutsel-Piet pas klagen over stijve vingers. Mmm, is dit wat, Sint?”
Digi-Piet laat Sint een plank zien met allerlei klus-dingen. “Is dat niet alleen iets voor Piet-Elektriek?”
“Maakt niet uit Sint, als wij maar vingervlug blijven. En het is leuk om te doen!”
“Goed, bestel al die digi-dingen en zo maar. Nu, zou ik wel een hapje eten lusten!”

Die avond zit Sint stil naar de tv te staren, als hem eten wordt gebracht. “Dank je, Piet. Wat schaft de pot?”
“Een stukje varkens-marsepein, worteltjes van marsepein en marsepeinen aardappeltjes. Ik dacht daar knapt u vast van op. Wat is er op tv?”
“Niets, Piet, niets wat mij boeit. Weet je waar ik naar zou willen kijken? Zo’n gezellige ouderwetse intocht van jullie en mij in Holland!”
“Oh, maar een van onze oudste Pieten heeft een tv, waarop je zelfs midden in de nacht leuke dingen van vroeger kan zien. Die TV is voor ons allemaal, maar hij staat bij hem. Kijk bij hem tv, Sint!”
“Nou, straks misschien. Eerst maar een hapje marsepein. Oh, waar is Poes? Ik wou hem gisteravond even gezellig op schoot, maar niemand kon hem vinden....”
“Oh, Sint, het is heel vreselijk, maar hij schijnt weg gelopen te zijn.”
“Nee, toch! Piet, het is al zo’n stille verjaardag aan het worden... !” Sint kijkt verslagen naar Piet. Poes kan zo gezellig spinnen en mauwen! “Ach, misschien komt hij wel weer terug. Houd moed, Sinterklaas!”
Als Sint op zijn kamer zit te eten, staan een paar Pieten op de gang te smoezen.
“Ik vind dat we de Sint een surprise moeten geven. Ik vind hem wat somber.”
“Ja, hij mist de kindjes die zingen en....”
Digi-Piet grijnst. “Oh, maar daar weet ik wat op. Ik heb een ‘wonderfoon’ gekocht om te proberen. Je belt een nummer én dan hoor je een liedje of zo. Ik vraag Klusjes-Piet hem op te hangen en zeg Sint dat hij moet bellen”
Die avond brengt Digi-Piet Sint een kopje koffie. 
“Jij, Digi-Piet? Ja, u moet dringend bellen met Holland. Zij vragen of u volgend jaar wel komt. Klusjes-Piet heeft uw toestel vervangen. De nieuwe hangt op de gang. U hoeft alleen een acht te draaien.”
Verbaasd gaat Sint de gang op en draait een acht. Als hij de hoorn pakt, hoort hij opeens: 
“Sinterklaasje kom maar binnen...” “Hè, wat???” “Surprise!”, roept Digi-Piet in het Italiaans.
“Ach, Piet, wat een verrassing! Wat kan er toch veel, als je met je tijd meegaat. Zeg, zou de Kerstman ook bezig zijn met digitalisering? Hij kan straks misschien ook niet op pad! Kon ik maar met hem overleggen, als collega’s onder elkaar... Of weet je daar ook een oplossing voor?”
Digi-Piet knikt. “Sint, u snapt steeds beter, wat er kan. U kunt via uw TV beeldbellen met de Kerstman. Zal ik dat regelen?”
“Oh, heerlijk Piet. Dan kan ik ervaringen uitwisselen met de Kerstman en vragen hoe hij die stille avonden door komt.”
Wat later zit Sint met zijn koffie in zijn stoel en verschijnt de Kerstman in beeld. Ze hebben elkaar heel wat te vertellen. Ook de Kerstman blijkt van uit huis van alles te regelen! 
“Zeg, collega, nog een ding voor je ophangt,” zegt Sint. “Mijn Pieten zijn geweldig hoor, maar de avonden zijn zo lang. Als zij vrij hebben, zit ik hier te zitten...”
“Oh, dat herken ik. Weet je wat ik heb gekocht? Een belevenistablet. Ik vermaak me kostelijk.”
“Een wat?”
“Een belevenis-tablet. Collega, je krijgt er een voor je verjaardag. Met zo’n ding vliegt de tijd voorbij. Geloof me, dan is het zo 2021 en stap jij weer op je stoomboot. Gelukkig nieuw jaar, Kerel!”
Die avond gaat Sint met een veel lichter hart naar bed. Hij mag dan die lieve Hollanders niet in levende lijve kunnen ontmoeten, maar dankzij de techniek en goede adviezen, is het minder eenzaam.

Dat wens ik u allen: een lichter hart en minder eenzaamheid!
Desirée van Keulen
(verhalenverteller)