Over een andere boeg

Waarom en voor wie

Dit boek is bedoeld voor mensen die gevoelig zijn of willen zijn voor dat wat het normale en doodgewone overstijgt. Voor wie met dementie moeten leven: mensen die erdoor worden getroffen, hun naastbetrokkenen en allen die in de ouderenzorg met hen optrekken, van verzorgenden tot bestuurders.

Het verpleeghuis: plek van verlies op alle terreinen. Maar er gebeurt ook iets anders. In de woorden van de bewoners met dementie resoneren verhalen uit de bijbel, verhalen van menselijkheid en verwondering.
Al bijna twintig jaar is Paula Irik met de bewoners op zoek naar zin. Hoe gehavend ook, die zin laat zich vinden: soms, even. Maar ook kort kan heel krachtig zijn en toekomst openen. Samen delen zij het goede dat er is, samen – het is nooit eenrichtingsverkeer! - ervaren zij gaatjes in de harde feiten. In hun ontmoetingen komen de kernvragen van het leven, vragen naar oorsprong, doel en zin van ons bestaan, vaak zomaar ter sprake.

Er is daar in de ontmoetingen met de bewoners iets extra’s te zien. Midden in de trieste werkelijkheid van het bestaan, kan zomaar iets veranderen. In een oog dat oplicht, in een simpel gebaar, in een woord dat ontroert, raakt de hemel de aarde. Dat is nauwelijks waarneembaar en gemakkelijk af te doen als inbeelding - en juist dát moet je zien!

Maarten den Dulk, emeritus hoogleraar Praktische Theologie

Over de auteur

Paula Irik (gepensioneerd geestelijk verzorger) schreef meerdere boeken over de taal van en de omgang met mensen met dementie. Naast publicaties over buurt- en arbeidspastoraat schreef zij samen met Irene Kruijssen “Sprekende handen. Een methodiek voor ontmoetingsgroepen met dementerende mensen” (2010) en “Het gevoel blijft. Poëzie uit Gaasperdam” (2012). In 2013 verscheen haar boek "Als het maar echt is. Over de zachte kracht van mensen met dementie".