Nu kan ik dat ook al niet meer! Of toch ...

Ik zoek hem op op de huiskamer in zijn woonzorgcentrum. Zijn kinderen hebben mij ingehuurd. Op de afdeling waar hij woont, komt hij niet zo uit de verf. Individueel contact dat aansluit bij zijn leven en werk zal hem goed doen, denken ze.
Hij is een lange man. Intelligent, vriendelijk, voorkomend en sociaal naar zijn medebewoners toe. 
Ik heet net zoals zijn vrouw én net zoals zijn dochter. Ik hoop dat dat hem helpt om voor hem een ‘bekende’ te worden.  
Hij weet dat hij dementie heeft. Soms zegt hij: “Dat gat in in mijn kop, hoe heet die meneer ook alweer..? ”. “ Meneer Alzheimer,” zeg ik dan. Dan weet hij het weer. Hij heeft Alzheimer en dat zorgt voor gaten in zijn geheugen. De naam van zijn vrouw is hij vergeten... 
Hij is zich pijnlijk bewust van zijn achter uitgang. Op een dag ontdekt hij, om maar een voorbeeld te noemen, dat hij niet meer klok kan kijken... “Kan ik dat ook al niet meer! Ik ben een stommeling!” 
En ja, het is droevig om geconfronteerd te worden met wat je (ook) niet meer kunt.

Herleren

Het goede nieuws is echter dat er een manier van leren is ontwikkeld die mensen met dementie helpt om (opnieuw) iets te leren. Deze manier van leren kunt u ook aanleren! Het is een manier van stapsgewijs leren waarbij iemand steeds positief wordt benaderd, die aansluit bij iemands belangstelling en waarbij voorkomen wordt dat iemand fouten maakt.  Vaak wordt gezegd: “Van je fouten kun je leren.” Dat is misschien wel zo, maar dat geldt niet voor mensen met dementie!
Het is een manier van leren die, als je het mij vraagt, prettig is voor ieder mens! U kunt als mantelzorger bijvoorbeeld uw partner (weer) leren koffie zetten. Is dat belangrijk? Ja, uw parnter wordt gesterkt in zijn gevoel van eigenwaarde en u hoeft eens een keertje niet! Misschien schenkt uw partner u weer een kop koffie in en voelt u zich even weer verwent. 

Medewerkers kunnen zich er op scholen: hun cliënten sterken in hun gevoel van eigenwaarde én zichzelf in sommige opzichten wat ontlasten. Hoe prettig is het niet voor iedereen als de cliënten elkaar aan een koekje helpen, een boterham smeren voor zichzelf of voor een ander.
Al die duizenden kleine klusjes...die stuk voor stuk gedaan moeten worden én waardevol zijn, voor iedereen!

Een instelling kan een hun medewerkers op laten scholen of een lezing aanvragen. Daar is iedereen bij gebaat!

Dat positieve leren kan zelfs als de dementie al grote schade aan iemands geheugen heeft aangericht. Alle kleine beetjes helpen! Laten we dat positief benaderen.

Desirée van Keulen
(blogger, verteller, spelontwikkelaar)