Lekker leven! Het seniorenrestaurant: ankerpunt van een humanistische zorgfilosofie

Samenvatting

Dit boek is een “must-read” voor eenieder die overweegt te investeren in innovaties in de hedendaagse ouderenzorg. Het presenteert met overtuigende argumenten waarom een seniorenrestaurant zo’n sterk medium is om het leven van oudere bewoners te verrijken. In de twaalf hoofdstukken, rijkelijk geïllustreerd met levendige kleurenfoto’s, ziet u hoe belangrijk, ook financieel, de rol is van het seniorenrestaurant in brede zin. Een plaats waar cliënten, medewerkers, vrijwilligers, buurtbewoners en familie zich thuis voelen en ervaren mee te tellen als mens. Seniorenrestaurants stimuleren, activeren en leveren eigenwaarde en stof tot gesprek voor ouderen, hun familie en hun verzorgers.
De auteur verwoordt in deel II zijn unieke en tot nadenken zettende op geluk gerichte Humanistische zorgfilosofie. Deze verheldert keer op keer waarom een op ja-cultuur gefundeerde eigen regie, alsmede de eigen activiteit (use it or lose it) en het menselijk functioneren in groepen (extended family) de belangrijkste ingrediënten zijn voor een gelukkige oude dag.
Het boek geeft richtlijnen voor zorgprofessionals, leraren en zelfs restaurantmanagers.

Hans Becker (1942) was Voorzitter van de Raad van Bestuur van Stichting Humanitas. Hij werd benoemd tot hoogleraar Humanisering in de Zorg op de Universiteit voor Humanistiek in Utrecht. Hij is de auteur van onder andere “In the long run we are all dead” (Humanitas 1993) “Levenskunst op Leeftijd” (Eburon, 2003), “De ja-cultuur als instrument voor humanisering van de zorg” (Humanistics University Press 2006) en “Verboden af te blijven” (Eburon 2008).

   Bestellen  

Recensie(s)

Toen Hans Becker (1942) in 1992 aantrad als directeur van de Stichting Humanitas in Rotterdam, veranderde hij de organisatievorm, gericht op het naleven van protocollen en voorschriften, in een flexibeler structuur. Vanuit die visie ontwikkelde hij het seniorenrestaurant als een belangrijk onderdeel van de zorg. Niet alleen toegankelijk voor de bewoners, ook familie, kennissen, bejaarden uit de wijk en het personeel kunnen elkaar daar ontmoeten. Zo worden eenzaamheid en isolement voorkomen. Ook herinneringsmusea passen in die visie: ingericht met o.m. dagelijkse gebruiksvoorwerpen van jaren her leveren ze opnieuw gespreksstof. In dit boek wordt de opzet van de restaurants, doelstellingen, effecten, economische haalbaarheid, inzet van vrijwilligers, organisatie van evenementen enz. beschreven, maar ook informatie over de achtergronden, Humanitasfilosofie, reacties enz. zijn toegevoegd. Geïllustreerd met vele kleurenfoto’s (waarop de auteur opvallend vaak voorkomt). Tekst en beelden op de bijgevoegde cd ondersteunen dit. Boeiend initiatief, al was meer cijfermateriaal een betere onderbouwing geweest: alleen jaarcijfers van 2002-2003 zijn volstrekt onvoldoende. Met literatuuropgave. Kan inspiratiebron zijn voor beleidsmakers op het gebied van wonen en zorg voor ouderen.

Toos Verhoeven-van Raamsdonk